“1 reactie…. AU! Pijnlijk en genant, was mijn vraag zo stom?”
Van de week plaatste ik een post. Gewoon een leuke, waardevolle post, dacht ik. Dit keer met een poll erin – leek me interessant om te zien wat anderen vinden. Maar toen… amper bereik. Slechts één reactie. Au. Dat voelde even pijnlijk.
Mijn gedachten gingen los: Was het een stomme vraag? Vinden mensen het niet interessant? Lachen ze me uit? Overtuigingen en patronen uit het verleden dienden zich direct aan.
En hier komt het stukje bewustzijn. Want ik weet inmiddels: dit is waar mijn echte groei zit. Niet in het perfecte bericht of de meeste reacties, maar in hoe ik omga met deze gevoelens.
Wat ik nu doe? Voelen. Voelen. Voelen.
Waarom raakt dit me?
Wat zegt het over mij?
Wanneer heb ik dit eerder gevoeld?
Hoe belangrijk is het écht?
Want daar, in die vragen, zit de kracht. Dit is geen falen, dit is een leermoment. En misschien herken jij dit ook wel. We delen iets, steken onze kop boven het maaiveld uit en soms komt er… stilte. Maar betekent dat dat het niet waardevol was? Of zegt het iets over hoe we waarde meten?
Ik blijf dus oefenen in zichtbaar zijn, mét kwetsbaarheid. Jij ook?
Hoe kwetsbaar durf jij je op te stellen? Kies uit onderstaande of schrijf zelf wat je te melden hebt over ‘kwetsbaar’ zijn…. ben benieuwd
Ik deel mijn gevoel zonder moeite
Soms, als het veilig voelt
Moeilijk, ik hou liever dingen voor mezelf
Kwetsbaarheid? Nee, bedankt
Mijn kwetsbare ‘IK’…….
